Yıllar sonra bir yasa, veto edilmiş.

Ben de herkes gibi şaşırdım ama sonucu tahmin etmem zor olmadı.

Kültürümüz sağ olsun…

Memleketimizin bir köşesinde bir âdet varmış.

Düğünlerde misafirler dağılınca, gelinle damat odalarına çekilirmiş. Ama damat odaya girmeden önce, koltuğunun altına bir kedi alırmış. Gelinin yanına girince de kediyi bacaklarından tutup duvara çalarmış. Yani “Bu evin hükümdarı benim. Karşı çıkanların sonu, bu kediye benzer” mesajı verirmiş.

Âdet bu ya tasvip eden-etmeyen herkes uygularmış.

Günlerden bir gün yeni evlenecek bir genç, bu töreyi vahşi ve anlamsız bulur. Uygulamayacağını söyler ve güngörmüş büyüklerin tüm ısrarlarına rağmen kararından dönmez.

Düğün biter, gelinle damat baş başa kalır.

Gelin, damadın âdeti uygulamasını boşuna bekler.

Cicim ayları geçer.

Gelin görün ki gelin, artık eski gelin değil!

Aile kararlarına ortak olmaya, kocasının bazı davranışlarına itiraz etmeye başlar.

Durumun bu şekilde devam etmeyeceğine kanaat getiren damat bir gece içer.

Koltuğunun altına bir kedi alır ve eve gelir.

Gelin kapıyı açar, bakar kocası sarhoş.

Koltuğunun altında da bir kedi!

-Hayrola Bey! Bu akşam çakırkeyifsin.

-Evet. Bir mahsuru mu var?

-Yooo… Ona sözüm yok da koltuğunun altında da bir şey var sanki.

-Eee… Senin dilin son zamanlarda çok uzadı. Kediyi duvara çalmak farz oldu artık.

-Aman, aman… Bırak hayvancağızı, mundar edeceksin. Sen o kediyi ilk gece duvara çalacaktın. Artık geçmiş ola!

Şike yasasının veto edildiğini okuyunca birden aklıma geldi işte.

Ha sahi ne diyordum? Kediyi ilk geceden duvara çalmak lazım, yoksa geçmiş ola!

Mutlu kalın.